 |
| Foto: .No |
Toen ik na 11 of 12 jaar (ik weet het niet eens meer) stopte
met mijn OR-werk, kreeg ik als blijk van waardering’ twee concerttickets aangeboden. Ik
mocht zelf uitzoeken wat. Er was een flink, maar niet overdreven budget. Het
mocht dus wat kosten, maar niet te gek. Dat kwam goed uit. Dan hoefde ik niet
uit te leggen dat ik niks geef om een concert van Bob Dylan, U2 of The Stones.
Afgaand op het enthousiaste advies van Aisha, koos ik, in
overleg met mevrouw .No, voor het ‘Pink Floyd Project’. Een Nederlandse band
die muziek van Pink Floyd speelt. Nu ben ik niet zo dol op covers en al
helemaal niet op bands die proberen albums van legendarische bands precies na
te spelen. Als ik daar behoefte aan heb, zet ik het album zelf wel op.
Maar
Pink Floyd is natuurlijk wel een dingetje in de familie .No. U moet namelijk
weten, mevrouw .No was destijds de enige leuke vrouw die zich aandiende, die
ook nog LP’s van Pink Floyd in huis had en –sterker nog- ze ook mooi vond. Als
dit niet zo was geweest, was er nu misschien wel geen mevrouw .No geweest, maar
een tweede meneer .No. Want leuke mannen met LP’s van Pink Floyd waren er
genoeg. Het was een dubbeltje op zijn kant. En na 37 jaar samen is de liefde er
nog steeds. Voor mevrouw .No en voor Pink Floyd.
Dus we waren allebei
enthousiast toen het concert naderde. Tegen de avond nam dat enthousiasme echter flink af. Het regende
pijpenstelen en ja, dat zit niet zo lekker in een openluchttheater. Maar, de band had zijn affirmaties netjes op orde, dus toen we in Soest aankwamen
was het droog en dat zou het de hele avond blijven.
En het concert? Ja daar kan
ik eigenlijk heel kort over zijn: fenomenaal! Deze band laat af en toe horen inderdaad in
staat te zijn de nummers van Pink Floyd noot voor noot precies zo na te spelen
als ze op de (in de studio door en door geproduceerde) albums staan. En dat doen ze nota bene
aanzienlijk beter dan de echte Pink Floyd dat deden in Rotterdam in 1988. Daar
waren mevrouw en meneer .No namelijk ook bij, overigens net als meneer Wo.,
maar die kenden wij toen nog niet. Maar dat terzijde.
Dat naspelen van de albums ging ze dus
heel goed af, maar indrukwekkender vond ik het juist als ze een beetje gingen
afwijken van het ‘origineel’. Als ze er een beetje mee gingen stoeien. Dan vielen
me twee dingen op: wat een geweldige nummers zijn dit toch en wat een geweldige
band staat hier! En wat een feestje maakten ze ervan!
En, beste lezer, ik kan het hier zeggen want het blijft onder
ons, ik hield het niet droog. En ik was niet de enige.
De sfeer was geweldig. Er zaten veel mannen van de leeftijd
van meneer en mevrouw .No. Er was veel onderling contact, alsof we elkaar al jaren kenden. Opvallend was ook dat er flink wat bij waren die zoon-
of dochterlief hadden meegenomen. Zo hoort dat. Breng die jeugd eens wat cultuur
bij!
En de stelling waar ik mee opende? Nee, die geldt dus inderdaad niet
voor Pink Floyd. En ook niet voor het Pink Floyd Project. Alhoewel ik me de
hele avond heb afgevraagd: ‘waar zou deze band verder nog toe in staat zijn?’
Maar ach, waarom zouden ze? Laat ze gewoon lekker doorgaan!
Een absolute aanrader!
.No
No comments:
Post a Comment