No show. Hallo Venray

Het is niet dat ik er lol in heb. Sterker, ik heb lang gewacht op mijn belofte aan Wo. in te lossen om dit album te bespreken. Hallo Venray is namelijk leuk, en zanger Henk Koorn zelfs iconisch binnen de Nederlandse rockscene. Al sinds 1987 actief en dankzij de wereldplaat The More I Laugh, The Hornier Due Gets (1992) wat mij betreft voor altijd verzekerd van een mooi plekje in de vaderlandse popgeschiedenis. Zoals ik eerder rapporteerde hebben de nummers op die plaat nog helemaal niets aan kracht verloren (zie http://wonomagazine.blogspot.nl/2012/10/haagse-iconen-in-het-paard-hallo-venray.html). En ze komen ook nog eens uit Den Haag en hebben een coole website (hallovenray.nl)

Maar die nieuwe cd, No Show, is dus gewoon bagger. Ik kan er echt niets anders van maken. Het begint nog wel aardig met ‘Airy’ en met een beetje goede wil is nummer 2 ‘Favorite uncles’ nog te zien als een typisch Hallo Venray grap en grolnummer, met in ieder geval Koorn’s typische stemgeluid. Maar dan houdt het op. Mijn eerste indruk was al niet positief, en mijn tweede ook niet. Ten behoeve van een beter oordeel heb ik de cd een paar weken weggelegd en toen pas opnieuw geluisterd, in de auto. Maar het werd niet beter. Saai, saai, saai. Het grijpt je niet, je gedachten glijden weg en tegen het einde wordt het zelfs irritant. Het spijt mij zeer.

HareD 

Je kunt hier luisteren naar 'Two feet' studio of hier bij DWDD 1 minuut en zelf uitvinden wat Hello Venray heeft geproduceerd.