donderdag 10 november 2022

Flood. Stella Donnelly

De Australische muzikante Stella Donnelly maakte al diepe indruk met haar debuut EP en debuutalbum en laat weer een hele andere kant van zichzelf horen op het meer ingetogen en introverte Flood.

Stella Donnelly is misschien nog niet zo bekend als een aantal andere jonge vrouwelijke singer-songwriters uit de indie scene, maar iedereen die haar eerste EP en haar debuutalbum kent, weet dat de Australische muzikante bulkt van het talent. Het is ook weer te horen op het deze week verschenen Flood. Het is een album dat een wat meer ingetogen en ook wat meer tegen pop aanleunend geluid laat horen, dat een grotere rol kent voor de piano en dat bovendien de wat meer introverte kant van Stella Donnelly laat horen. De Australische muzikante maakt ook dit keer indruk met een serie geweldige songs en overtuigt bovendien als zangeres. Flood krijgt nog niet heel veel aandacht, maar het is een album vol pareltjes.

Ik ben sinds de release van de EP Thrush Metal in 2017 een groot fan van de Australische muzikante Stella Donnelly. Thrush Metal vergeleek ik in 2017 met de muziek van achtereenvolgens Julien Baker, Phoebe Bridgers en PJ Harvey en dat was nogal wat voor het debuut van een muzikante die nauwelijks een jaar eerder haar eerste songs op een cassettebandje had gezet. 

Thrush Metal werd in 2019 gevolgd door Beware Of The Dogs, dat me in eerste instantie wat tegenviel, vooral omdat Stella Donnelly op haar debuutalbum koos voor een ander geluid dan op de EP waarmee ze twee jaar eerder opdook. Beware Of The Dogs schoof wat op richting 90s indierock en dreampop. Het beviel me in eerste instantie net wat minder dan de eigentijdse indiepop en indierock op Thrush Metal, maar Beware Of The Dogs bleek een echt groeialbum, dat ook nog eens indruk maakte met stevige teksten, waarin de grote maatschappelijke thema’s en met name de vrouw gerelateerde thema’s niet werden geschuwd. Stella Donnelly bleef zich bovendien onderscheiden met haar eigenzinnigheid en haar expressieve zang. 

Deze week keert Stella Donnelly terug met haar tweede album, Flood. Het is een album waar ik met voorzichtige verwachtingen aan begon, want met Stella Donnelly kan het alle kanten op weten we inmiddels. De Australische muzikante begon na drie jaar intensief touren uitgeput aan de opnames van haar tweede album, waarvoor ze de tijd kon nemen vanwege de Australische lockdowns vanwege het coronavirus, die ze deels benutte voor haar nieuwe hobby, vogelspotten. 

Flood is een album geworden dat weer anders klinkt dan de EP en het album dat aan het nieuwe album van Stella Donnelly vooraf gingen. Invloeden uit de 90s indierock en de dreampop zijn weer grotendeels verdwenen op het tweede album van de muzikante uit Perth, dat toch vooral in het hokje pop past. 

Stella Donnelly schreef de meeste songs voor haar nieuwe album achter de piano en deze piano speelt ook in de uiteindelijke versies van de songs een belangrijke rol. Flood bevat een aantal behoorlijk ingetogen en wat meer introverte songs, maar kan ook uit de voeten met meer uptempo songs en hier en daar wat gruizigere passages. 

Flood klinkt anders dan de twee voorgangers, maar haar eigenzinnigheid is Stella Donnelly gelukkig niet verloren. Ook Flood blinkt uit door aanstekelijke maar ook voorzichtig stekelige songs en wat zijn het weer goede songs. Het zijn van de songs die makkelijk verleiden, maar die uiteindelijk veel meer te bieden hebben dan zoete verleiding en die het avontuur meer dan eens flink opzoeken. Stella Donnelly schuift misschien wat meer op richting pop, maar het is zeker geen 13 in een dozijn of kauwgomballenpop die ze ons voorschotelt op Flood. 

Op de kwaliteit van de songs en de lekker in het gehoor liggende en aangenaam warm klinkende instrumentatie, waarin naast de piano dit keer ook meer synths dan gitaren opduiken en ook nog wat blazers zijn toegevoegd, heb ik echt niets aan te merken. Stella Donnelly viel op haar eerste twee releases op met sterke zang en die is op Flood alleen maar beter geworden. De Australische muzikante beschikt over een mooie en expressieve stem, die soms ook wat schuurt, wat goed past bij haar songs. 

Flood is door wat lome klanken een typisch lockdown album en het is een lockdown album waarmee Stella Donnelly zichzelf definitief op de kaart zet als een van de betere jonge vrouwelijke singer-songwriters van het moment. Nu nog even wereldberoemd worden. Ze verdient het.

Erwin Zijleman

 

Je kunt Flood hier bestellen:

https://stelladonnelly.bandcamp.com/track/flood

Geen opmerkingen:

Een reactie posten