Naar aanleiding van de dood van Charlie Watts van de Stones

Muziek is wel iets bijzonders, wat iedereen aanspreekt, maar ook iedereen heeft daarbij een ander muziekje in zijn hoofd. Klassiek, modern, smartlap of rock, ieder zijn dingetje.

Lieve moeders beginnen met een slaapliedje en daarna, in onze tijd, kreeg je “Kort Jakje” en iemand die van de nek van een giraffe afglijdt ofzo. Op het schooltje gaat het verder. Ik had geluk, nou ja geluk, dat ik op een christelijke school terecht kwam. Moesten we kerkliedjes uit ons hoofd leren en bij de meester aan zijn tafel foutloos op kunnen zeggen. Hijgend Hert enzo, elke week weer een nieuwe. Zou dat vandaag aan de dag nog zo zijn?? Ik denk het niet. De radio ging aan en daar kwamen de “populaire” liedjes. Iets met een postkoets en een kangoeroe ofzo. Gelukkig kon je hem naar een andere zender draaien en daar kwamen dan de rock en roll en pop liedjes te voorschijn. De Plastic Pickup werd gekocht. Singeltjes van onder andere The Who met My Generation grijs gedraaid. Op school heb je dan school avondjes met een bluesbandje van scholieren van de school zelf, prachtig. Jaren later repareerde ik nog eens een mercedesbusje van, wat bleek, ook een gitarist nog van die schoolband, die nog steeds speelde in een band in de buurt van Zwolle. De wereld is klein en hij heette nog de Jong ook.

Bij Ans ging het anders. Daar was de hele familie muzikaal, de ene wat meer dan de andere. Samen zongen ze bij de piano en Ansje kon er ook al zo leuk op pingelen. Er kwam een pianoleraar Ansje lesgeven. Nou, nee dus, ze verstopte zich ergens onder de tafel of op zolder. Maar op een avond kwam haar broer Eddy binnen. Deze was al een tijdje muzikant. Toen hij vaarde speelde hij gitaar o.a. als Eddy Ringo in Zweden. In Nederland had hij later de Flaming Arrows opgericht. Een echte Rock and Roll band met muziek van oa Bill Haley, Shadows en eigen liedjes. Hij vroeg die avond of Ansje ff mee wilde oefenen want ze miste een slaggitarist, want in het weekend moesten ze dan samen optreden. Ans als eerste vrouwelijke gitarist het podium op. Enne zonder noten te lezen, speelde broer en zus als de beste in de Utrechtse regio en omtrekken. Zelfs Loosdrecht Amstelveen, Hamburg en Paradiso in Amsterdam werden aangedaan. Ze hadden zelfs een fanclub met honderden leden en fanclub pasjes. Na anderhalf jaar samen optreden en zelfs Talentenjachten gewonnen te hebben en radio en televisie optredens, had Ans dr geen zin meer in. Elk weekend spelen en door de week werken. Enne een vriendje natuurlijk. Zonde, want ze kon, wat ze hoorde eigenlijk spelen, zo muzikaal. 

Onlangs waren we uitgenodigd om bij een boekpresentatie te zijn bij de vijver in Kattenbroek. Iemand had een dik boek gemaakt van de Bandjes in de jaren 60 rondom Amersfoort. De Flaming Arrows en Ans besloegen ook een aantal paginas. Het eerste exemplaar werd aangeboden aan de burgemeester. Er waren rond de 70 muzikanten van allemaal rond de 70, prachtig. Ans kwam de oude drummer van haar Band zomaar tegen. Hij komt in september langs want hij heeft nog oude foto's waar Ans ook in de formatie op staat.  Als je eens op de koffie komt kan je het Amersfoortse Rock boekwerk ff inzien.

Ik probeerde haar nog wel eens aan de gang te krijgen met haar neefje Edward (Eddy’s zoon ook zo'n muzikaal wonder) op gitaar  en de onnavolgbare Renee met zn gitaar, een vriend van mij. Dat waren prachtige momenten. 

Concert bezoeken begonnen met de Stones in den Haag 1976, Pink Pop 1976 met oa Uriah Heep, twas bloedheet weet ik nog,Golden Earring, Herman Brood met Nina Hagen in Lochem, Herman Brood in de Flinthal, Stones in Parijs 1995 met in het voorprogramma Bon Jovi, Stones in de Arena 2x , Stones in Groningen,  Allemaal ervaringen om nooit te vergeten.

Van de week kwam dan het nieuws dat Charlie Watts 80 jaar uit gedrumd was, een drummer die wij niet vergeten.

Ik zelf bespeel geen instrument zover ik weet, maar vorige eeuw woonde ik op een grote zolder en daar kwamen dan een vriend van ons, Gerrit helaas overleden, met twee andere vrienden repeteren, nou ja wat aankloten met hun gitaren, ook best geinig. Gerrit zelf is best een verhaal apart waardig, kom ik op terug. Een van die vrienden was zo muzikaal dat hij in zijn vakantie zonder geld naar Frankrijk reed en in de kroegen verzoeknummertjes speelde op zijn gitaar voor geld. Ik had bijvoorbeeld een vers nieuw singeltje “Cocaine” van Eric Clapton. Ik draaide het 1x en hij speelde het nagenoeg foutloos na. Bijzonder he. Hij heeft later nog in Engeland  gespeeld. 

Muziek blijft boeien. De laatste jaren ben ik “enthousiast publiek” geworden bij de optredens van de artiesten in “Cafe de Noot” in Hoogland .Oa. Cuby en de Blizzards, Jan Akkerman, Eelco Gelling, De Wild Romance van wijlen Herman Brood, My Brainbox, Bintangs, Ralph de Jong, King of the World, Bernard Allison, Ana Popovic, Layla Zoe en vele andere. Op de entreekaartjes natuurlijk een echte handtekening van ze laten zetten.

Samen met de onnavolgbare Renee zongen, klapten, bewogen en dronken we mee op de bluesmuziek en onze meisjes haalde ons dan diep in de nacht weer lief op.

Maar ik denk dat deze mogelijkheid even uitgeschakeld is, omdat het een te kleine ruimte is voor 200 man op 1.50 meter, wel dus oergezellig met een band bijna tussen je in.

Tijden veranderen, misschien rijp voor weer een andere toon. Zal ik zelf eens iets proberen of kan ik dat beter laten? 

Jaap de Jong