Posts
Shannon Wright dook halverwege de jaren 90 op met de zwaar onderschatte band Crowsdell en heeft sindsdien gewerkt aan een in kwalitatief opzicht hoogstaand oeuvre. Na flink wat gitaar georiënteerde albums, kiest de Amerikaanse singer-songwriter dit keer voor een combinatie van wonderschone pianoklanken en fluisterzachte zang. Het komt, zeker bij eerste beluistering, wat zwaar en weemoedig over, maar duik wat dieper in de pianosongs op Providence en het album groeit en groeit. Providence is een puur en persoonlijk album dat weer wat bijzonders toevoegt aan het unieke oeuvre van Shannon Wright.
In 1995 kwam Shannon Wright voor het eerst op mijn pad. Door puur toeval kreeg ik het debuut van de Amerikaanse band Crowsdell in handen en dit bleek een debuut om te koesteren. Het door Stephen Malkmus (Pavement) geproduceerde Dreamette hoort wat mij betreft bij de beste vijf platen van de jaren 90, maar helaas werd mijn liefde voor de muziek van Crowsdell niet breed gedeeld.
Het zal er waarschijnlijk ook niet meer van komen, want het debuut van de Amerikaanse band, waarin alles draaide om frontvrouw Shannon Wright, is niet te vinden op de streaming media diensten en alleen met veel geluk op cd te scoren.
In 1997 lag een tweede album van de band klaar, maar de platenmaatschappij zag er geen heil meer in, liet het album op de plank liggen en stuurde Crowsdell de laan uit. Within The Curve Of An Arm dook later alsnog op en bleek bijna net zo mooi als het geweldige debuut van de band uit Jackson, Florida.
Na het mislukte avontuur met Crowsdell begon Shannon Wright aan een solocarrière. Deze heeft inmiddels een elftal albums opgeleverd en ze zijn allemaal even mooi en bijzonder. Af en toe leek het er op dat de door de critici altijd geprezen Shannon Wright de sprong zou kunnen maken naar een wat breder publiek, bijvoorbeeld door haar samenwerking met de Franse muzikant Yann Tiersen, maar de afgelopen jaren krijgen haar albums helaas nauwelijks aandacht.
Hierdoor ben ik Shannon Wright ook wat uit het oog verloren, maar dankzij een bijzonder jaarlijstje kwam ik alsnog op het spoor van het in 2019verschenen Providence. Providence is een uiterst sober album. In de zeven tracks op het album horen we alleen de stem van Shannon Wright en haar pianospel. Toch houdt Shannon Wright de aandacht moeiteloos 32 minuten vast.
De wat weemoedig klinkende songs op Providence klinken zo urgent dat onvoorwaardelijke aandacht wordt afgedwongen, waarna Shannon Wright diep onder de huid kruipt met haar intense songs. De fraaie pianoklanken en de fluisterzachte zang van de Amerikaanse singer-songwriter vloeien steeds weer prachtig samen en versterken elkaar.
Shannon Wright was in het verleden niet vies van rauwe gitaarklanken, maar haar pianospel is van een bijzondere schoonheid en intensiteit en brengt haar persoonlijke songs op fraaie wijze tot leven. Shannon Wright heeft het de luisteraar nooit heel makkelijk gemaakt en ook Providence is bij eerste beluistering wat zware kost. Wanneer je eenmaal wordt gegrepen door de prachtige pianoklanken en de gevoelige vocalen op het album worden de zeven tracks op het album echter alleen maar mooier en indringender.
Providence werd in Frankrijk enthousiast ontvangen, maar heeft verder maar heel weinig aandacht gekregen helaas. Het maakt het voor Shannon Wright steeds lastiger om als muzikant overeind te blijven, wat gezien haar enorme talent op zijn minst wrang is. Ik was de Amerikaanse singer-songwriter zelf ook even kwijt (het in 2017 verschenen Division, dat als dag en nacht verschilt van haar nieuwe album, heb ik ook nu pas ontdekt), maar het zware maar wonderschone Providence heb ik na één keer horen omarmd en ga ik voorlopig niet meer los laten.
Erwin Zijleman
Je kunt Providence hier beluisteren en kopen:
https://viciouscircle.bandcamp.com/album/providence
of luister naar onze Spotify Playlist en ontdek waar we over schrijven:
https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g
Geen opmerkingen:
Een reactie posten