Midnight Oil live, Stadtpark Freilichtbühne Hamburg 17 juni 2019

Foto: HareD

Na een stop van vijftien jaar, waarin zanger Peter Garrett een politieke carrière had inclusief ministerspost, gingen de heren van Midnight Oil in 2017 weer touren. De Great Circle Tour voerde langs 73 steden op 5 continenten en was zo goed als geheel uitverkocht. Dat smaakte naar meer, dus de heren doen het dit jaar dunnetjes over met 20 shows, vooral in Europa. Naar eigen zeggen om de steden aan te doen die er verleden keer niet meer bij konden. Toen stonden ze ook in Paradiso en gaven een fantastisch concert. Deze keer slaan ze Nederland over en spelen vooral in Duitsland. Dus vandaar de reis naar Hamburg, overigens een prima bestemming voor een stedentripje om het concert heen.
Het concert was in de buitenlucht, en dan verwacht je iets groots, met veel hekwerk enzo. Maar de Stadtpark Freilichtbühne bleek een prachtig openluchttheater. Geheel omringd door heggen en ander groen, plek voor zo’n 4000 mensen, ruimte genoeg voor iedereen, perfect aflopend, dus goed zicht voor iedereen, en het geluid viel ook niet tegen. Heerlijke locatie dus, en goed weer, dat hielp natuurlijk ook. Het enige nadeel was dat het stipt om 22.00 uur afgelopen moest zijn in verband met geluidsoverlast voor de omwonenden, dus de toegift was dit keer beperkt.

Peter Garrett, Martin Rotsey (gitaar), Rob Hirst (slagwerk, zang), Jim Moginie (gitaar, keyboard, zang)  en Bones Hillman (bas, zang) liepen daarom al om 20.00 uur het podium op en hadden er zin in.  Ze begonnen met ‘The Dead Heart’, dat de stemming er goed inbracht. Het concert van twee uur zat vol met tal van hoogtepunten.  Van de lichtere nummers ‘Golden Age’ en ‘Truganini’, naar de drieslag van het bekendste album ‘Diesel and Dust’: ‘Whoah’, ‘Dreamworld’ en ‘Put Down That Weapon’. Ik was zeer onder de indruk van de pianoversie van „My Country“, dat met een koortje van de overige bandleden werd gebracht.

Natuurlijk was Garett, ondanks zijn 66 jaar, in de up-tempo nummers weer zijn fenomenale, explosieve en onnavolgbare zelf, met de hoekige dansbewegingen, de grote handgebaren en niet te stuiten sprongen en sprintjes.

Foto: HareD

Het laatste uur van het concert was één groot hoogtepunt. Onder andere ‘Only The Strong’, ‘Warakurna’, ‘Now Or Never Land’ en een fantastische uitgerekte versie van ‘Power and the Passion’, inclusief drum- en vooral trompetsolo. Het ging door met ‘Blue Sky Mining’, de klassieker ‘Beds are Burning’ en eindigde met ‘Forgotten Years’. Zoals gezegd restte er nog vier minuten voor de toegift, die werd gevuld met ‘King of the Mountain'.

Kortom: Midnight Oil rockten net zo goed als twee jaar geleden, wat op zijn beurt net zo goed, of zelfs beter was dan in hoogtijdagen in de jaren tachtig en negentig. Wat een passie, wat een fenomenale band.

HareD


Je kunt hier beluisteren waar we over schrijven



https://open.spotify.com/user/glazu53/playlist/6R9FgPd2btrMuMaIrYeCh6?si=KI6LzLaAS5K-wsez5oSO2g