donderdag 16 juni 2016

Bruce Springsteen live. Den Haag, 14 juni 2016

Foto: HareD
Het gebeurt soms. Niet zo vaak, maar toch vaker dan je denkt. Dat concertrecensies in de kranten eigenlijk allemaal lovend zijn en dat je het er als toeschouwer geheel mee eens bent. Natuurlijk, soms is het een beetje overdreven. NRC achtte Bruce Springsteen zelfs presidentieel. Nu is daar in de Verenigde Staten op het moment niet zo heel veel voor nodig, maar om de oude rocker nu aan de nucleaire knop te zetten…Levensgevaarlijk, de man zit nog zo vol met energie en testosteron, dat gaat vast niet goed met Vladimir uit Moskou.

Petje af namelijk. Het lijkt wel of hij niet ouder wordt, die Bruce. Ik kon in ieder geval geen verschil ontdekken met bijvoorbeeld de Springsteen in de Gelredome in 1999. Wat een power, wat een gedrevenheid, wat een stamina. Maar niet alleen hij natuurlijk. De oude garde van de E-Street Band zijn ook allemaal zestigers. Natuurlijk springt Little Steven altijd in het oog. Maar mij viel vooral drummer  Max Weinberg (uit 1951) op. Die had er zin in, ongelooflijk! Daarbij mag het jonkie, saxofonist Jake Clemmons (neefje van de in 2011 overleden Clarence) echt een grote aanwinst worden genoemd. Niet zo charismatisch als zijn oom, maar muzikaal doet hij niets voor hem onder.

Foto: HareD
Het Malieveld is eigenlijk iets te groot voor een dergelijk concert, omdat je met 67.500 mensen wel heel erg dichtbij moet gaan staan om de actie op het podium echt te kunnen zien. Iets verder weg is het dus vooral naar de schermen kijken. Het geluid was slecht in het begin, maar werd gedurende de avond wel beter gelukkig.

Het concert was dus goed. Erg goed. Krap drie-en-half uur, met wat mij betreft als hoogtepunten Jungle Land, Jersey Girl, Hungry Hearts, Racing in the Street, No Surrender en Born to Run. Kortom: feest, goede sfeer, heerlijke avond gehad.

HareD

Foto: HareD

Geen opmerkingen:

Een reactie posten