In de
categorie minder bekend talent in het rootssegment zoek ik het deze week
heel dicht bij huis. Point Quiet is een Nederlandse band, maar klinkt
op haar nieuwe plaat eigenlijk geen noot Nederlands.
Op Ways And
Needs Of A Night Horse sleept de band je de woestijnen van het Zuiden
van de Verenigde Staten in, zoals tot voor kort alleen bands uit de
muziek scene van Tucson, Arizona, dat konden.
In de
openingstrack en titeltrack van Ways And Needs Of A Night Horse verrast
Point Quiet met donkere en intieme klanken die via uiteenlopende
instrumenten associaties oproepen met donkere Americana, Tex Mex en
Mexicaanse muziek en dan zijn er ook nog eens de strijkers die Ways And
Needs Of A Night Horse een weer net wat andere kant op sleuren.
Het is een
buitengewoon indrukwekkende openingstrack van een plaat die vervolgens
maar blijft imponeren. Point Quiet maakt donkere en bijna verstilde
muziek die vooral leunt op mooie, donkere vocalen, maar kleurt deze
muziek vervolgens op bijzonder fraaie wijze in. Point Quiet gebruikt
hiervoor strijkers en blazers, maar zet ook veelvuldig de pedal steel,
mandoline en accordeon in. Het doet allemaal wel wat denken aan het
veelkleurige geluid van Calexico, maar Point Quiet klinkt toch net wat
anders en wanneer hebben we Calexico voor het laatst zo goed gehoord als
Point Quiet op Ways And Needs Of A Night Horse? Dat is behoorlijk lang
geleden als je het mij vraagt.
Net als
stadgenoten Smutfish slaagt Point Quiet er in om Amerikaanse rootsmuziek
te maken die compleet is ontdaan van Nederlandse spruitjesgeur, maar
toch maakt het wel degelijk Amerikaanse rootsmuziek met een eigen
gezicht. Het is muziek die haar kracht voor een belangrijk deel ontleend
aan de prachtige instrumentatie, maar ook de zang op de plaat is van
een bijzonder hoog niveau.
Zanger
Pascal Hallibert, die naast Haagse overigens ook Franse roots heeft,
klinkt meer dan eens als Chris Rea en dat is een groot compliment. Door
de mooie en warme vocalen kan Point Quiet met enige regelmaat ontsnappen
aan de Americana Noir die het maakt en begeeft het zich zo nu en dan op
het terrein van een band als Tindersticks. Hiernaast vindt de band
zoals gezegd aansluiting bij bands als Calexico en Giant Sand en doet
het wat mij betreft niet onder voor deze bands.
De zich over
het algemeen langzaam voortslepende songs op Ways And Needs Of A Night
Horse klinken steeds net weer iets anders en zijn zonder uitzondering
wonderschoon. Het zijn songs die zich in de meeste gevallen langzaam
opdringen, maar als de muziek van Point Quiet onder je huid kruipt is de
impact ook maximaal.
Een beetje
bijzonder is het natuurlijk wel. Twee van de beste zwaar Amerikaans
klinkende rootsplaten van het moment komen gewoon uit Den Haag. Het zal
er voor zorgen dat beide platen in rootskringen niet zo breed omarmd
worden als ze verdienen, maar ze zijn er niet minder mooi om. Trouble
van Smutfish beschouw ik inmiddels al meerdere weken als één van de
beste rootsplaten van het moment, maar Ways And Needs Of A Night Horse
van Point Quiet mag er absoluut naast staan. Prachtplaat.
Erwin Zijleman
Je kunt hier luisteren naar 'Ways and Needs of a Night Horse':
https://www.youtube.com/watch?v=ZdLo0yUXH4k
of kopen bij Bol.com
dank u zeer, wat een mooie recensie!
BeantwoordenVerwijderenWe hebben het compliment doorgegeven aan Erwin.
BeantwoordenVerwijderen